siła marzeń, siła szczęścia

Oglądałam kiedyś taki film „W pogoni za szczęściem”. Sceptyk powiedziałby: „Ładna bajka”. Nie jestem sceptykiem. Dla mnie to nie bajka. To siła do działania, do życia, do realizowania marzeń. Bo jeśli masz marzenia to chroń je i spełniaj je. To daje ogromną siłę. I nie daj sobie nigdy wmówić, że czegoś nie potrafisz. Ludzie mówią, że czegoś się nie da zrobić, bo sami tego nie potrafią. Chcesz czegoś, to walcz o to. Kiedy tak podchodzę do swojego życia nie można mnie złamać, udupić. To potężna siła napędzana marzeniami, napędzana szczęściem. Jeśli doświadczyłeś kiedyś cudownego uczucia spełnienia marzeń, osiągnięcia celu – wiesz o czym mówię. Uśmiecham się do tych, co nie mają odwagi żyć po swojemu i idę dalej. Ku szczęściu 🙂

ps. Zamiast szczepień na pneumokoki, rotawirusy itd powinniśmy zaszczepiać dzieciom wiarę we własne siły, w siłę marzeń … wiarę w to, że można być szczęśliwym.

rodzi się

Optymizm, przez który życie ma kolory,
Radość, która pozwala nie dawać się smutkowi,
Marzenia, przez które życie jest pełniejsze,
Miłość, przez którą życie nabiera sensu.

Niech się rodzi choćby ten jeden raz w roku, w sercu.
To świat będzie lepszy.

i jeszcze jedno …

takie drżenie serca mam dziś. Skąd się bierze – nie wiem dokładnie. Ale przejmuje mnie i radość, i troska, i smutek. Dziwne zestawienie. Ale tak właśnie jest. Wybuchłabym płaczem i jednocześnie skakała z radości. Kiedy myślę o życiu, swoim życiu i innych, o niepowtarzalności życia, chwil, które się na nie składają, przejmuje mnie wzruszenie. I zaraz powraca w myśli moment narodzin Staszka – bycie świadkiem i uczestnikiem początku czyjegoś życia. Trudno to słowami nazwać. Nie umiem. Życie mnie zachwyca, dbałość i zabieganie o jego jakość (nie koniecznie materialną), obserwowanie jak rośnie 🙂 i jak się starzeje, jak się rozpoczyna i jak się … kończy. I dziękuję, że mogłam uczestniczyć w obu tych momentach, tych najważniejszych chwilach. Hmmm … tak w przededniu narodzin Nieba.

rower na zimowo

Nowe doświadczenia. Fajne takie. Jazda na rowerze, kiedy śnieg niemiłosiernie sypie w oczy – bezcenne. Rower w zestawieniu ze śniegiem i lodem – nowe i ciekawe przeżycia. Niesamowitą mam frajdę, choć ramiona bolą od mocnego trzymania kierownicy. Jednak jest coś więcej w takiej jeździe – to jak chodzenie po górach w deszczu – niby nic szczególnego, a jednak może mieć swój urok. Tak się cieszę wsiadając rano na rower. Cieszę się. Radość w sercu. No a o to przecież chodzi!