Ptaki

Blokowisko poznańskie. Lutowy poranek, a w sumie to jeszcze trochę czasu do wschodu. Przechodzę między blokami. Wita mnie gwar ptasich głosów. Śpiew. Uśmiecham się.

Na trawniku gołębie łapią nieliczne promienie słonka. Wiedzą co dobre i potrzebne. Uśmiecham się.

Jest nadzieja. Na wiosnę. Na słońce i ciepło. Uśmiecham się.

moja historia

Już wiem co mogę mówić tym, którzy w cienistej dolinie wędrują nie dostrzegając ścieżki wyjścia:
Ten świat jest dobry. Ludzie są dobrzy. Jeśli tylko otworzymy się na innych i podzielimy swoją historią, wówczas bariery znikną. Ale by tego dokonać musicie wierzyć, że Wasza historia ma wartość. Wasza własna historia życia. Codzienność z jaką się zmagacie najlepiej jak potraficie.

Moja historia jest ważna, jak historia każdego człowieka. W mojej historii jest moja siła.

Continue reading “moja historia” »

Zima

Pada śnieg. Mrozi. Zima jest 🙂

Idę z piesełem po pustych ośnieżonych wieczornych alejkach. Uśmiecham się do padających płatków i gwiazdek. Chłonę ciszę.

Odkopałam stare fotki z kolejnych lat spędzonych w Bielicach zimą. Tyle dobrych wspomnień, szaleństwa śnieżnego, bycia razem.

Fotografia to taki piękny nośnik emocji 🙂

Braki i wypełniacze jesienno-zimowe

Nie zapalałam w Dzień Wszystkich Świętych zniczy na grobach, ale obejrzałam Coco i postanowiłam zrobić ścianę pamięci w domu, gdzie będą obecni wszyscy, którzy już odeszli, a o których chcę pamiętać.

Nie będzie Betlejem Poznańskiego, ale za to zrobimy Grudniownik (taki fantastyczny pomysł Michelle (stonoga.pl), aby zachować w pamięci to co działo się przez cały Adwent tego niezwykle trudnego 2020 roku.

Niezmiennie natomiast zarobiłam ciasto na piernik staropolski.

Mamy plany na wypiek pierników.

Cały czas tworzymy naszą wspólnotę rodzinną, domową. Aby mieć siłę. Aby móc kochać innych pomimo, że w maskach nie widzę ich uśmiechów, ich twarzy.

wolność wyboru

Godziny.

Przyjąć drugiego człowieka takim, jakim jest. Trąci sloganem. Ale to najtrudniejsza rzecz na świecie obok przebaczenia. Wiąże się z pozostawieniem wolności wyboru. Nie pretendowania do bycia guru od czyjegoś życia. Jest to zgoda na inność, odmienność.

Maciej powtarza wciąż i wciąż: Życie jest jedno i musi być piękne. Tak, jest jedno i każdy z nas ma prawo przeżyć je po swojemu.

Smutek, zgorzknienie, złość i złośliwość, depresja nie biorą się znikąd. Tak sobie myślę, że rodzą się w momentach, kiedy inni odbierają nam wolność decyzji.

Żyć swoim życiem. Pozwolić decydować innymi o sobie. Amen.

uwolnienie

Biegnę.

Z słuchawkami na uszach. Słucham rozmowy dwóch kobiet. Ian mi podesłała.

Mijam ludzi, samochody, ulice.
I nagle słyszę słowa, których szukałam od dawna:
Jedyną miarą tego czy osiągnęłam sukces jest to, czy ja zrobiłam to tak, jak zamierzałam, czy zbliżyłam się do efektu, który chciałam osiągnąć.

Im bliżej jesteśmy same ze sobą, im bardziej czujemy, że rzeczywistość jest tym, z czym my obcujemy, a nie my jesteśmy rzeczywistością, w która wkraczają innymi, którzy lepiej wiedzą jak mamy żyć i co mamy robić, tym więcej poczucia wewnętrznego spokoju.

Jest miejsce dla Ciebie. Możesz być tym kim jesteś. (Ola Więcka w rozmowie z Kamilą Goryszewską)

A wszystko dzięki przestrzeni jaką może zrobić drugi człowiek słuchaniem bez oceniania.

Biegnę z szerokim uśmiechem na twarzy. Długa droga przede mną. Takie życiowe ultra. Poniesie mnie jednak przekonanie o tym, że nie musze zasługiwać wciąż i wciąż na cokolwiek. Nie muszę osiągnąć dobrych notować, ocen, przyzwolenia. Sama decyduję o tym jak daleko chcę iść, jak wysoko skoczyć, jak żyć.

Dziękuję.

Z cienia widać więcej

Towarzyszenie dzieciom w ważnych wydarzeniach wiąże się z umiejętnością stania z boku, w cieniu i patrzeniem. Z radością i niejednokrotnie łzami w oczach. Uściskiem serdecznym. Byciem.

Obecność w ciszy, z uśmiechem i uważnym spojrzeniem, to największe dobro, jakie mogę ofiarować dziecku na skraju dojrzałości. Wsparcie dawane w ten sposób jest nie-do-zmierzenia. Unikalne.

Tymo. 400 m. Zmęczenie. Szczęście. Podium. Dobra relacja z innymi. Szczerość.

Staszek. Mecz z pomarańczowymi. Niepewność. Radzenie sobie. Okienka. Asysty. Zadowolenie.

Marta. Rower. Psycholog. Mieszkanie. Pieseł. Sprawstwo.

I to jest właśnie to, co zostaje, po wielu latach dzieciństwa?
Wieź. Z miłości. Trudne, ale dobre.

co mogę dać światu

wakacje
michelle obama
poczucie własnej wartości
porównywanie się z innymi
czerpanie od innych
kobieta
uczucia
wspólnota

nie chcę porównywać się do innych kobiet
chcę doceniać siebie za to, co umiem, w czym jestem dobra, za podejmowanie wyzwania
od innych kobiet chcę brać to co najlepsze:
jeśli są mądrzejsze, niech ich mądrość będzie dla mnie wysoko podniesioną poprzeczką lub dobrym doświadczeniem, którego nie muszę powielać
jeśli są piękniejsze, niech pokażą mi jak dbać o siebie
jeśli są odważniejsze, niech nauczą mnie skąd czerpać odwagę

a jeśli rywalizować, to aby doskonalić siebie, a nie udowadniać światu, że jestem coś warta

chcę przekuwać różnice w pozytywne emocje, umiejętności i ciekawe doświadczenia

niech Niebo strzeże mnie od nienawiści, zazdrości i oczerniania

niech obdarzy radością, wyrozumiałością i ciekawością świata

przemyślenia po lekturze Becoming Moja historia, dwóch tygodniach wspólnego gospodarzenia z Ewką, przyjaźni z Iną i Białą, pracy z Anią, wędrowaniu z Martą, rozmowach z Teresą, spotkaniu z Kingą i wieloma innymi kobietami, które podziwiam i szanuję, które pomagają mi tworzyć niesamowitą mozaikę swojego życia 🙂

bo życie jest jedno

Chwytaj dzień
tak by znaleźć swój rytm
chwytaj dzień
ciesz się chwilą i żyj
zawsze idź za głosem serca
a dojdziesz tam gdzie chcesz
chwytaj dzień
z całej siły go łap
chwytaj dzień
aby czuć życia smak

Po-górze, po-dzięki

Oddycham głęboko.
Zasypiam i budzę się wpatrując się w widok na Pilsko.
Ptaki śpiewają już od 3:58
Spokój. Pokój. Radość.
Poranna kawa na tarasie.
Góry. Bieganie. Leśna ścieżka. Kamienie. Wodospad. Zmęczenie.
Słońce przeplatające się z zielenią.
Bezkresna dal gór.
Radość. Spokój.
Dziękuję.