Jeżeli zastanawia Cię co to jest ciekawość świata, wystarczy zabrać pięciolatka do autobusu, którym ma okazję podróżować z rzadka. Gwarantuję, że można mieć trudności z odpowiedziami – oczywiście sensownymi, a nie byle zbywaniem – z nadążeniem, dotrzymywaniem kroku i tempa myśli i ciekawości pięciolatka. To jest fascynujące przyglądać się i słuchać, jak bardzo można być ciekawym rzeczywistości i nie brać za oczywiste rzeczy, których porządek został ustalony dawno i nigdy nie poddawany pod wątpliwość. Ale jeszcze ciekawiej jest usłyszeć przemyślenia własne takiego pięciolatka, nie skażone myślą naukową, dorosłą i ukształtowaną.
Znam ludzi dorosłych ciekawych świata jak dzieci. Dobrze jest być w ich towarzystwie, zarażają radością chwili, ważnością dnia codziennego. Fotografia umożliwia zatrzymanie chwili i jednocześnie sprawia, że chce się dalej poznawać. Iść dalej i dalej. Poznawanie. Tak, Po prostu. Drzemie we mnie, czasem się budzi, zawsze się szczerze uśmiecha i zaprasza, bo świat jest taki ogromny i tyle rzeczy w nim jeszcze do poznania.
