Ziemiomorze. Skończyłam czytać wspaniałą opowieść o człowieku i smokach, i magii. Krogulec, Jastrząb czy Ged po prostu i Tenar. Mistrzowie z Roke. Kalessin, Irian, Tehanu. Prawdziwe imiona. Opowieść o człowieku i jego zmaganiach z życiem, z dobrem, z przeznaczeniem. Opowieść o mądrości ponadczasowej, o wrażliwości na życie i świat. Jest w niej wszystko co obejmować może naszą codzienność, nasze przywary ludzki i nasze pełne niewypowiedzianej odwagi i miłości czyny. Ziemiomorze.
Tylko w milczeniu słowo,
tylko w ciemności światło,
tylko w umieraniu życie:
na pustym niebie jasny jest lot sokoła.
Przejmująca dla mnie jest sprawa nadawania prawdziwych imion dzieciom, które wkraczają w wiek młodzieńczy czyli po skończeniu 13 lat. Osoba obdarzona mocą odbiera wówczas dziecku jego dziecięce, użytkowe imię – notabene niesamowite były te imiona – i nadaje prawdziwe, które od zawsze przeznaczone jest tylko dla tej osoby – w Mowie Tworzenia. Niebywale głębokie jest to dla mnie, sięgające do korzeni każdego człowieka. Bardzo pozytywne i twórcze.
