Historia Nicka – bez rąk, bez nóg – to dla mnie historia zwyczajnego człowieka, który przeszedł długą i trudną drogę. Nick mnie przekonuje nie słowami, ale tym co robi i jak robi. Żyje. Mimo braków. Mimo „dziwności”. Mimo wszystko. Nick jest bohaterem, tak jak każdy kto podjął się biec w sztafecie życia pomimo bólu straty, niedomagań własnego ciała, samotności, zniechęcenia, smutku, braku pieniędzy, nieprzychylnych osób wokół.
Znam wielu bohaterów – zwyczajnych, codziennych. Znam Ciebie, który czytasz co piszę.
Masz to co masz, jesteś jaki jesteś, a „dzisiaj” jest po to, aby zmienić cokolwiek, co chcesz, co wybierzesz, o czym zdecydujesz, że warto i że chcesz. Tylko i aż tyle.
Cieszę się, że żyję. Że przeżyłam, co przeżyłam i że codziennie rano mogę wsiadać na rower i jechać przed siebie. Dziękuję za każdy kolejny ranek.
