Cudna kwitnąca i pachnąca słońcem i kwiatami górska łąka. Widzę ją pod powiekami, kiedy oddycham głęboko i spokojnie. Łąka faluje lekko przy podmuchach wiatru. Z oddali biegnie dziewczynka, zbliża się w radosnych podskokach, uśmiechnięta, szczęśliwa. Aż kipi w niej radość życia! Dziewczynka tańczy, fika koziołki, skacze, turla się po trawie. Czasami ma twarz Marci, czasami mnie samej. Cieszę się z tego naszego spotkania na łące. Kiedy ujęła moje dłonie, moje serce napełniła radość, taka jej cześć, której nie ma we mnie od dawna. Głęboka radość z bycia tu i teraz, z tego, że świeci słonko, że jabłko ma taką piękną błyszcząca skórkę, że róża cudnie pachnie, że całuję kochane usta, że tulę rozczochrane główki, że … żyję.
Marta – mała dziewczynka, córka, córeczka, towarzyszka, początek przemiany.
