Miesiąc: listopad 2017

Odkryć swoje talenty. Przyjąć je. Pomnożyć przez pracę, naukę, wspieranie innych. Talenty opakowane w problem są szczególne. Obdarowany ma w sobie siłę i zdolności, aby przemienić problem w wartość. Trudne. Ale prawdziwe. Wymagające. Ale rozwijające. Talenty pozwalaja tworzyć mozaikę ludzkich możliwości. Misterną. Piękną, że dech zapiera.

Nie zakopuj swoich talentów. Świat bez nich będzie uboższy. Świat bez Ciebie będzie niedostatecznie pięknym patchworkiem.

Pomnażaj. Na miarę swoich możliwości.

Wychodzenie poza strefę komfortu daje radość.
A każdy krok poza strefą zbliża mnie do mnie samej – tej nieznanej, ale jakże ekscytującej cząstki siebie samego.
Tak dobrze jest patrzeć, na Ciebie Córeczko, która odważyłaś się na krok poza swoją strefę, na przełamanie strachu (bo chęć do śpiewania jest większa). Pomimo niepewności. Pomimo nieciekawych doświadczeń. Wychodzisz. I siedząc pomiędzy innymi ludźmi zaczynasz otwierać swoje drzwi na świat. Póki co, to może niewielka szpara, ale wystarczy, aby zapachniało przygodą 🙂

Bo widzisz przychodzi czas, że świat upomina się o Ciebie.
Piszesz już powoli swój własny scenariusz życia. I ja nie jestem w nim ani reżyserem, ani scenarzystą, co raz częściej wybierać chcę postać drugoplanową, często staję się widzem, a czasem suflerem.

Do podróży, w którą niebawem wyruszysz, a do której czynisz już coraz wyraźniejsze przygotowania, szykowaliśmy Ciebie i Twój bagaż doświadczeń, przeżyć, wspomnień przez ostatnie 18 lat. Życie zweryfikuje, co stanie się Twoim niezbędnikiem, a co wyrzucisz przy najbliższej okazji.

Lista życzeń zmieniana w zależności od sytuacji.
Obecnie zaniedbana, ograniczona do drobnym marzeń.
Pobiec więcej niż 3 km. Wypić kubek dobrej kawy.
Wjechać na Śnieżnik rowerem.
W sumie to pragnienia, bo wiem jak je spełnić.
A marzenia, to nie za bardzo wiem jak spełnić – i to jest w nich piękne i pociągające 🙂

Prócz listy życzeń, a raczej marzeń i pragnień, pozostaje jeszcze odpowiedź na dwa pytania:
Czy odnalazłeś radość życia?
Czy Twoje życie uszczęśliwiło innych?

Choć goni mnie czas, którego nie da się zatrzymać, to chcę móc odpowiedzieć na te pytania teraz, w Nowy Rok i gdy będę umierać. To, jak na nie odpowiadam, wyznacza moją drogę życia.
Spoglądając za siebie nie chcę żałować. Chcę dojrzewać. Chcę wciąż przekraczać swoje ograniczenia. I robić to, co do mnie należy.

Nie marnować talentów. Nie narzekać. Doceniać to, co się ma. Być blisko ludzi. Żyć oddychając pełną piersią. Uśmiechać się tak często, jak to tylko możliwe.

To efekt dzisiejszego koncertu w Scenie Wspólnej. Koncertu na rzecz powstania Centrum Nauki Łejernik.

Dzielenie się swoimi takentami daje piękne efekty. Dzielcie się. Nie stawiajcie po korcem.