rozmyślania | Nie-co-Dziennik mej podróży

You find yourself

Magia słów i dźwięków akustyka sprawia, że słucham i słucham, i przestać nie mogę.
I wiem, że życie daje mi wszystko, czego potrzebuję, aby żyć „na bogato”, oddychać pełną piersią, śmiać się do łez.
Jedyne co muszę zrobić, to zechcieć to zauważyć i przyjąć.
I to nie jest tak, że na tacy mi podają, że prosto jest i cudownie.
Nic z tego. Trudno, pod górkę, ze łzami w oczach.

Ale kiedy otworzyć serce i przyjąć to, dostrzec – to jakoś lżej, lepiej, pogodniej.
Bez poczucia przegranej. Continue reading “You find yourself” »

Być nauczycielem

Najwspanialsi nauczyciele, dorośli, których zapamiętałam z jednego powodu. I to nie było to, co mieli do powiedzenia. Choć jeśli mówili ciekawie i z pasją to porywali myśli. Najwspanialsi ludzie, którzy mnie czegoś nauczyli to przede wszystkim Ci, którzy słuchali, przytulili, rozumieli, pokazywali kierunek, wierzyli, że dam radę.

pejzaże

Pejzaże Harasymowiczowskie są mi najbardziej bliskie.
Uwielbiam je śpiewać, prawie umiem grać 🙂

I biorę czasami gitarę do ręki i gram.
I tyle wspomnień takich pięknych, śmiesznych, szczęśliwych wraca do mnie. Continue reading “pejzaże” »

pole widzenia

Każdy ma swòj kawałek świata. Widzę tylko fragment rzeczywiatości. Taki na jaki pozwala mi okno. Dlatego nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem obiektywna. Continue reading “pole widzenia” »

Na pewno

Nic nie jest „Na pewno”.

Poza Miłością i Śmiercią.

To dla mnie dobra wiadomość.
Przez nią życie jest nieskończoną przygodą i wyzwaniem.

Tatko

Za dwa dni kolejne urodziny Taty. Dziś jego dzień.
Wczoraj sięgnęłam po gitarę i wygrałam „Powiedz dokąd znów wędrujesz”
A potem jeszcze U studni, bo tam się kiedyś przecież spotkamy.
Continue reading “Tatko” »

zasłuchać się w Martę

Spotkania z nauczycielami w szkole.
Trafiam do wychowawczyni, rozmawiamy o wycieczce, że super było i że się cieszymy.
Dzieciaki zadowolone.
Mało wiem co tam było, bo relacja Marci ograniczyła się do „Dobrze” i „Fajnie”.
Continue reading “zasłuchać się w Martę” »

Jesteś, żyjesz – cieszę się!

Historia Nicka – bez rąk, bez nóg – to dla mnie historia zwyczajnego człowieka, który przeszedł długą i trudną drogę. Nick mnie przekonuje nie słowami, ale tym co robi i jak robi. Żyje. Mimo braków. Mimo „dziwności”. Mimo wszystko. Nick jest bohaterem, tak jak każdy kto podjął się biec w sztafecie życia pomimo bólu straty, niedomagań własnego ciała, samotności, zniechęcenia, smutku, braku pieniędzy, nieprzychylnych osób wokół. Continue reading “Jesteś, żyjesz – cieszę się!” »

Zwycięstwo różne ma odcienie

„Bo w życiu nie chodzi o show, ale o prawdę, im cięższa jest walka tym wspanialsze zwycięstwo”.
Zbieram tutaj „dowody” na to, że warto się trudzić, że warto od siebie wymagać.
I wracam, gdy sił mi brak.

świetować życie – codziennie

Dostałam dziś od przyjaciela.
Muszę się podzielić.
Bo to takie bardzo pozytywne.
Dające kopa.
W czasie, gdy mówi się nam, że dziecko zdrowe to kłopot, a chore to uwiązanie.
W czasie, kiedy zaczynamy się klonować, i uprawomocniać zabijanie.
W czasie, kiedy do mojej głowy trafiają smutne myśli, że sobie nie poradzę, że świat sprzysięga się przeciwko mnie. Continue reading “świetować życie – codziennie” »